«Ανατρέπουμε την πολιτική της
ανεργίας, της φτώχειας, της βίας και των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών.
Κερδίζουμε τα δικαιώματά μας! ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!».
Η 8 του Μάρτη
είναι ημέρα για να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε από τους αγώνες των γυναικών και
να οργανώνουμε τους αγώνες του σήμερα.
Στις 8 Mάρτη του 1857 στη Nέα Yόρκη των HΠA οι γυναίκες που δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού ξεσηκώθηκαν. Έκαναν την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία γυναικών εργαζομένων, διαδήλωσαν για τη μείωση των ωρών εργασίας, για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής. H συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα. Είχε όμως γίνει η αρχή. Ακολούθησαν κι άλλοι αγώνες, διεκδικήσεις, και κατακτήσεις δικαιωμάτων από τα γυναικεία και φεμινιστικά κινήματα που άλλαξαν προς το καλύτερο τη ζωή όχι μόνο των γυναικών, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Οι γυναίκες κατέκτησαν το δικαίωμα στην εργασία, τη συμμετοχή στα συνδικάτα, στην πολιτική και κοινωνική ζωή.
Εν μέσω ενός άκρατου νεοφιλελευθερισμού όλα αυτά αμφισβητούνται και εκθεμελιώνονται. Στη χώρα μας, με τις επιθέσεις στα τέσσερα χρόνια των κυβερνήσεων των μνημονίων, κινδυνεύουμε να γυρίσουμε τόσο πίσω, χάνοντας έναν αιώνα κατακτήσεων.
Οι γυναίκες αποτελούν το 63% των μερικά απασχολουμένων, με μισθούς εξευτελιστικούς -κάτω από το όριο της φτώχειας, χιλιάδες ανασφάλιστες. Σε πολλές περιπτώσεις απολυμένες λόγω εγκυμοσύνης. Με εργασιακές συνθήκες βίας, απειλών και σεξουαλικής παρενόχλησης. Οι γυναίκες αναγκάζονται να αναπληρώσουν το διαλυμένο κοινωνικό κράτος με διπλά και τριπλά ωράρια, φροντίζοντας παιδιά και ηλικιωμένους, ΑμεΑ και βρίσκονται αποκλεισμένες στο σπίτι. Οι όποιες κοινωνικές δομές υπήρχαν καταργούνται όπως, η βοήθεια στο σπίτι, υποβαθμίζονται ή και δεν επαρκούν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα ολοήμερα σχολεία, δομές που ανακούφιζαν κατά κάποιο τρόπο τις γυναίκες.
Οι πολιτικές των μνημονίων που καταργούν συλλογικές συμβάσεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης, ακυρώνουν παροχές όπως τα νοσήλια στα δημόσια μαιευτήρια, φορτώνοντας στις πλάτες των γυναικών εντείνουν τις ανισότητες και διακρίσεις εις βάρος τους.
Κι όμως, παρά τις επιθέσεις, οι γυναίκες είναι παρούσες στους αγώνες, αποφασισμένες να αντισταθούν στην κατεδάφιση των δικαιωμάτων τους. Παρούσες στους συλλογικούς αγώνες, στις απεργίες, στα συνδικάτα, στις γειτονιές, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.
Την 8 Μάρτη, όπως και κάθε μέρα, οι γυναίκες αγωνίζονται, για πλήρη εργασία με ασφάλιση, ίσα δικαιώματα για όλες και όλους, για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, για το δικαίωμα στη δωρεάν αντισύλληψη, στην άμβλωση, στη γέννα, ενάντια στο σεξισμό και στις διακρίσεις με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό, ενάντια στις διακρίσεις κατά των μεταναστριών.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χαιρετίζει τις γυναίκες που βγαίνουν στο δρόμο της αντίστασης και των διεκδικήσεων: για δουλειά, αξιοπρέπεια, κράτος πρόνοιας, για το δικαίωμα να αποφασίζουν για το σώμα και τη ζωή τους. Τις καθαρίστριες, τις γυναίκες στην Κερατέα και στις Σκουριές, τις γυναίκες της Ευρώπης και της Αραβικής Άνοιξης, τις γυναίκες στις Ινδίες που σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου πλήττονται, από την καπιταλιστική κρίση αλλά και ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ.
Στις 8 Mάρτη του 1857 στη Nέα Yόρκη των HΠA οι γυναίκες που δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού ξεσηκώθηκαν. Έκαναν την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία γυναικών εργαζομένων, διαδήλωσαν για τη μείωση των ωρών εργασίας, για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής. H συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα. Είχε όμως γίνει η αρχή. Ακολούθησαν κι άλλοι αγώνες, διεκδικήσεις, και κατακτήσεις δικαιωμάτων από τα γυναικεία και φεμινιστικά κινήματα που άλλαξαν προς το καλύτερο τη ζωή όχι μόνο των γυναικών, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Οι γυναίκες κατέκτησαν το δικαίωμα στην εργασία, τη συμμετοχή στα συνδικάτα, στην πολιτική και κοινωνική ζωή.
Εν μέσω ενός άκρατου νεοφιλελευθερισμού όλα αυτά αμφισβητούνται και εκθεμελιώνονται. Στη χώρα μας, με τις επιθέσεις στα τέσσερα χρόνια των κυβερνήσεων των μνημονίων, κινδυνεύουμε να γυρίσουμε τόσο πίσω, χάνοντας έναν αιώνα κατακτήσεων.
Οι γυναίκες αποτελούν το 63% των μερικά απασχολουμένων, με μισθούς εξευτελιστικούς -κάτω από το όριο της φτώχειας, χιλιάδες ανασφάλιστες. Σε πολλές περιπτώσεις απολυμένες λόγω εγκυμοσύνης. Με εργασιακές συνθήκες βίας, απειλών και σεξουαλικής παρενόχλησης. Οι γυναίκες αναγκάζονται να αναπληρώσουν το διαλυμένο κοινωνικό κράτος με διπλά και τριπλά ωράρια, φροντίζοντας παιδιά και ηλικιωμένους, ΑμεΑ και βρίσκονται αποκλεισμένες στο σπίτι. Οι όποιες κοινωνικές δομές υπήρχαν καταργούνται όπως, η βοήθεια στο σπίτι, υποβαθμίζονται ή και δεν επαρκούν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα ολοήμερα σχολεία, δομές που ανακούφιζαν κατά κάποιο τρόπο τις γυναίκες.
Οι πολιτικές των μνημονίων που καταργούν συλλογικές συμβάσεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης, ακυρώνουν παροχές όπως τα νοσήλια στα δημόσια μαιευτήρια, φορτώνοντας στις πλάτες των γυναικών εντείνουν τις ανισότητες και διακρίσεις εις βάρος τους.
Κι όμως, παρά τις επιθέσεις, οι γυναίκες είναι παρούσες στους αγώνες, αποφασισμένες να αντισταθούν στην κατεδάφιση των δικαιωμάτων τους. Παρούσες στους συλλογικούς αγώνες, στις απεργίες, στα συνδικάτα, στις γειτονιές, στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.
Την 8 Μάρτη, όπως και κάθε μέρα, οι γυναίκες αγωνίζονται, για πλήρη εργασία με ασφάλιση, ίσα δικαιώματα για όλες και όλους, για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, για το δικαίωμα στη δωρεάν αντισύλληψη, στην άμβλωση, στη γέννα, ενάντια στο σεξισμό και στις διακρίσεις με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό, ενάντια στις διακρίσεις κατά των μεταναστριών.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χαιρετίζει τις γυναίκες που βγαίνουν στο δρόμο της αντίστασης και των διεκδικήσεων: για δουλειά, αξιοπρέπεια, κράτος πρόνοιας, για το δικαίωμα να αποφασίζουν για το σώμα και τη ζωή τους. Τις καθαρίστριες, τις γυναίκες στην Κερατέα και στις Σκουριές, τις γυναίκες της Ευρώπης και της Αραβικής Άνοιξης, τις γυναίκες στις Ινδίες που σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου πλήττονται, από την καπιταλιστική κρίση αλλά και ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια γίνονται για ενημέρωση των αναγνωστών μας. Η ευθύνη των σχολίων, αστική και ποινική, βαρύνει τους σχολιαστές.