Να πιστέψει και σήμερα ο λαός στο δίκιο και τη δύναμή του

Το μήνυμα της επανάστασης του 1821 είναι ότι η ιστορία γράφεται με ανυπακοή και απειθαρχία στο δίκαιο και τη νομιμότητα των παλιών τάξεων, που δε φεύγουν μόνες τους από το προσκήνιο της ιστορίας, αλλά πρέπει να τις διώξει η λαϊκή επαναστατική πάλη. Στην ιστορία των ανθρωπίνων κοινωνιών οι επαναστάσεις είναι πάντα το όχημα για να προχωρά η κοινωνία μπροστά.

Το 1821 η αστική τάξη, φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και τη διαμόρφωση του δικού της έθνους - κράτους, τράβηξε σε αυτήν την πάλη τη φτωχολογιά, τα λαϊκά στρώματα και συγκρούστηκε βίαια με τους υπερασπιστές του παλιού καθεστώτος.

Ούτε το 1821 υπήρχε "εθνική ομοψυχία". Υπήρχαν και Έλληνες που εχθρεύονταν την επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, το Οθωμανικό σύστημα και την εξουσία του Σουλτάνου γιατί αντλούσαν προνόμια από αυτό. Όλοι αυτοί καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό, με εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή. Απαιτούσαν πίστη και υποταγή στην "Ιερή Συμμαχία" των δυναστών.

Μπροστά σε τέτοιους εκβιασμούς έχει βρεθεί πολλές φορές ο λαός μας. Βρέθηκε και την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, όταν οι συνεργάτες των ναζί, πολιτικοί πρόγονοι της σημερινής Χρυσής Αυγής, καθώς και αστοί πολιτικοί τον καλούσαν σε υποταγή και συνεργασία με τους κατακτητές, είτε όλοι μαζί οργάνωναν ή ευλογούσαν τα Τάγματα Ασφαλείας.

Σήμερα, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, βρίσκονται πάλι μπροστά σε ανάλογους εκβιασμούς από τα κόμματα που υπερασπίζονται το παλιό και ξεπερασμένο καπιταλιστικό σύστημα. Του λένε ότι πρέπει να δεχθεί τις θυσίες για να ξεπεραστεί η κρίση, του ζητάνε να στηρίξει τον "εθνικό στόχο" της ανάπτυξης, δηλαδή τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που βγαίνουν πάνω στα δικά του βάσανα, του ζητάνε να στηρίξει το δήθεν μονόδρομο της σύγχρονης "Ιερής Συμμαχίας", της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Σήμερα που η αστική τάξη έχει γίνει αντιδραστική, εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη, φορέας του καινούριου είναι η εργατική τάξη. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να βάλει τέλος στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, κατακτώντας την εργατική - λαϊκή εξουσία, να ανοίξει το δρόμο στην κοινωνική εξέλιξη, που είναι ο σοσιαλισμός/κομμουνισμός. Μπορεί να ηγηθεί της λαϊκής αντεπίθεσης και να συμβάλλει στη διαμόρφωση της λαϊκής συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες για την ανατροπή της σημερινής εξουσίας των μονοπωλίων.

Ο λαός πρέπει να πιστέψει και σήμερα στο δίκιο και τη δύναμη της πάλης του. Να απορρίψει τους εκβιασμούς των κομμάτων του συστήματος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με την οργάνωση και τη συμμαχία του να επιβάλλει τα δικά του συμφέροντα και τη δική του εξουσία, να αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και να μετατρέψει σε δική του περιουσία τα μονοπώλια, για να ζήσει καλύτερα ο ίδιος και τα παιδιά του.