Ντόρα Μπακογιάννη: Ο ελληνικός λαός θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας που θα συμφωνήσουν σε συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο

Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας σήμερα στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος τόνισε μεταξύ άλλων: «Επειδή δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτοδύναμη Κυβέρνηση δεν θα υπάρξει καμία, διότι ο ελληνικός λαός έχει προ πολλού εκφραστεί, θα υπάρξουν Κυβερνήσεις συνεργασίας. Κυβερνήσεις συνεργασίας πάνω σε συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο.

Όχι Κυβερνήσεις συνεργασίας εξ ανάγκης, όπως αυτή που υπάρχει σήμερα. Κυβέρνηση συνεργασίας πάνω σε συμφωνία υλοποίησης συγκεκριμένου προγράμματος. Εμείς για να συμμετέχουμε στο οποιοδήποτε αυριανό κυβερνητικό σχήμα ή εν πάση περιπτώσει μετά τις εκλογές να υποστηρίξουμε συγκεκριμένες θέσεις, βάση – όρος για μας είναι ορισμένα θέματα:

-Η δραστική μείωση της φορολογίας συντελεστών μέσα από ένα ευέλικτο και σταθερό φορολογικό σύστημα.

-Οι βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και το κράτος. Εκεί είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος, η κατάργηση της ασυλίας, η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, ένα νέο κράτος λειτουργικό, κοινωνικό, διαφανές.

-Η διασφάλιση της θέσης της Ελλάδας και του ρόλου της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

-Η προώθηση των μεγάλων αποκρατικοποιήσεων και η διάθεση του 25% τουλάχιστον των εσόδων στη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων στην ανάπτυξη, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

-Ευέλικτες και αποτελεσματικές πολιτικές για την κοινωνική προστασία, τις πολιτικές που προτείναμε για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτό το δείκτη κοινωνικής ασφάλειας που περισσότερο παρά ποτέ το έχει ανάγκη σήμερα η χώρα.

-Το θέμα της Αθήνας. Η Αθήνα δικαιούται και δεν δέχομαι να παρακολουθώ την κατάσταση που υπάρχει σήμερα και την πόλη των ονείρων μας να μεταβάλλεται σε γκέτο. Προχθές στον Λουξεμβούργιο Υπουργό Εξωτερικών μία κουβέντα του είπα: έχετε υποχρέωση ως Ευρωπαίοι να μας στηρίξετε αποτελεσματικά, οικονομικά έτσι ώστε να υπάρχει ο άμεσος επαναπατρισμός των λαθραίων μεταναστών στη χώρα μου».

Η  Ντόρα Μπακογιάννη σε άλλο σημείο της ομιλίας της είπε: «Το παλιό πολιτικό σύστημα πεθαίνει. Είναι βέβαιο ότι γεννιέται κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Και επειδή ο λαός σε αυτές τις εκλογές αυτό που θα απαιτήσει από όλους μας είναι καθαρό, ουσιαστικό, ειλικρινή κα προγραμματικό λόγο, καλώ όλα τα Κόμματα από σήμερα να βγουν και να πουν στο λαό τι πρόγραμμα θέλουν να κάνουν, πως θέλουν να το υλοποιήσουν, που θα βρουν τα λεφτά και κυρίως με ποιο και με τι όρους θέλουν να συνεργαστούν».

Ακολουθούν σημεία της ομιλίας της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας

 «Φίλες και φίλοι, σύμμαχοι, καλημέρα σας. Σας καλωσορίζω κι εγώ σε μία εξαιρετικά σημαντική Κεντρική Επιτροπή, που θα μας δώσει την ευκαιρία σήμερα, μετά από τη σύγκληση του Πολιτικού Συμβουλίου, να συζητήσουμε αναλυτικά τη στρατηγική της Δημοκρατικής Συμμαχίας, ενόψει των επικείμενων εκλογών.

Σας κάλεσα, διότι πραγματικά πιστεύω ότι η ημερομηνία των εκλογών δεν έχει μεν οριστεί, αλλά είναι απολύτως αναγκαίο να ανταλλάξουμε απόψεις, να συζητήσουμε αναλυτικά τα θέματα τα οποία μας απασχόλησαν, το περιβάλλον μέσα στο οποίο η Δημοκρατική Συμμαχία θα κατέβει στις εκλογές και τη μάχη την οποία πιστεύω ότι δυνατά θα δώσουμε και θα δικαιωθούμε.

Γνωρίζω ότι μέσα σε αυτή την αίθουσα έχετε ουσιαστικά δύο αγωνίες: Αφενός μεν την αγωνία για το μέλλον της πατρίδας, το δικό σας, των οικογενειών σας. Αφετέρου δε από αγωνιστική διάθεση, για να κάνουμε τη Συμμαχία μας όχι μόνο να επιζήσει, αλλά να νικήσει, να μπει στη Βουλή με ένα καλό, με ένα δυνατό ποσοστό, για να παίξει ρόλο ρυθμιστικό και δημιουργικό.

Και θα το πετύχουμε αυτό φίλες και φίλοι, αν κάνουμε τις θέσεις μας αυτό το διάστημα που απομένει ακόμα πιο σαφείς, τη διάδοσή τους ακόμα πιο αποτελεσματική και την παρουσία μας στο πολιτικό σκηνικό αναπότρεπτη, για όσους αποζητούν μια πιο ελεύθερη και παραγωγική κοινωνία.

Αυτή την κοινωνία ευαγγελίζεται με ειλικρίνεια η Δημοκρατική Συμμαχία. Γι’ αυτό και η σημερινή μας συνάντηση στην πορεία προς τις εκλογές, έχει καθοριστική σημασία. Αν πετύχουμε στο στόχο μας σύμμαχοι, θα αισθανθούμε όλοι διπλή ικανοποίηση: Ικανοποίηση κομματική και προσωπική, γιατί θα έχουμε πετύχει τους εκλογικούς μας στόχους, αλλά πάνω απ’ όλα ικανοποίηση πατριωτική, γιατί υπηρετώντας ένα κόμμα των μεγάλων αλλαγών, της ελευθερίας, της δημιουργίας και της Ευρώπης, βοηθάμε την πατρίδα.

Φίλες και φίλοι, για να πετύχουμε τους φιλόδοξους αλλά απόλυτα εφικτούς στόχους μας, θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά το έδαφος πάνω στο οποίο θα πολεμήσουμε. Να έχουμε απόλυτη συνείδηση των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουμε, γι’ αυτό δουλεύουμε άλλωστε όλοι μαζί και αναλύουμε την κατάσταση.

Όλοι γνωρίζετε ότι το πολιτικό σκηνικό στην πορεία προς τις εκλογές το διαμορφώνει περισσότερο η αγανάκτηση και ο θυμός, παρά η σωφροσύνη και ο ορθολογισμός. Και είναι χαρακτηριστικό το εξής, ότι για την κατάσταση αυτή ευθύνονται όλοι.

Ευθύνεται βέβαια το ευρύ μέτωπο των αρνητών και των λαϊκιστών, αυτό είναι προφανές, αλλά ίσως ακόμα περισσότερο ευθύνεται το παλιό ξεπερασμένο κατεστημένο των δύο λεγόμενων τέως «μεγάλων κομμάτων», που αποδείχθηκε τα δύο αυτά χρόνια της μεγάλης κρίσης εξίσου ιδιοτελές, που αποδείχθηκε ο μέγιστος τροφοδότης και της αγανάκτησης των πολιτών και της γιγάντωσης των λαϊκιστών.

Αγαπητοί σύμμαχοι, τα δύο μεγάλα κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, κατά τα δύο αυτά χρόνια αρνήθηκαν να δουν την πραγματικότητα κατάματα. Αρνήθηκαν ουσιαστικά να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούσαν, για το γεγονός ότι φτάσαμε ως εδώ. Κατά κύριο λόγο απλώς τις επέρριπταν το ένα στο άλλο.

Αλλά κι αυτό είναι το πιο σοβαρό, αρνήθηκαν σε μεγάλο ποσοστό να συγκρουστούν το καθένα με τον δικό του κομματικό εαυτό και τον κομματικό του στρατό. Ζήτησαν από το λαό και μάλιστα κυρίως από τους νομοταγείς πολίτες, μεγάλες θυσίες και προσφορές, αλλά δεν έκαναν το κυριότερο, δεν έκαναν καθόλου διαρθρωτικές αλλαγές.

Γι΄ αυτό και το αίτημα για νέες θυσίες του λαού κατέστη συνεχές και επαναλαμβανόταν κάθε φορά που μας επισκεπτόταν η τρόικα. Οι δε θυσίες, εφόσον έτσι το πήγαιναν, δεν ήταν βεβαίως ποτέ αρκετές και πώς να είναι, όταν ο πυρήνας του προβλήματος παρέμενε άθικτος;

Προσέξτε, αυτή η απαράδεκτη κατάσταση δεν είχε ως αποτέλεσμα μόνο το συνεχιζόμενο κατρακύλισμα της χώρας, η αδυναμία αντιμετώπισης της απίστευτης οικονομικής κρίσης και η δυστυχία και η ανέχεια στην οποία περιέπεσαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, δεν ήταν η μόνη συνέπεια, καθότι για το λαό δεν υπήρχε προοπτική, δεν υπήρχε ελπίδα και ο κόσμος τυφλώθηκε με δίκαιη οργή.

Και η οργή αυτή, αυτό το ξέρουμε όλοι καλά, είτε εκτονώνεται με τρόπο που επιτείνει την ανομία και βαθαίνει έτσι την κρίση στην οικονομία, είτε ενισχύει τα άκρα που γνωρίζουν πολύ καλά να εκμεταλλεύονται, να επενδύουν απάνω σε μια δίκαιη οργή του λαού. Συνήθως δε συμβαίνουν και τα δύο.

Σύμμαχοι, θα σας το πω επιγραμματικά, εδώ που φτάσαμε αν θέλουμε να ζήσουμε κι άλλες καταστροφές, ποτέ ο τόπος δεν είχε τόσες πολλές επιλογές.

Η δογματική και μη αλλά εν μέρει άνομη και καταστρεπτική κομμουνιστική Αριστερά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, η ευπρεπής ως ύφος αλλά παντελώς αντιφατική πολιτική της Αριστεράς της ΔΗΜΑΡ.

Η διφασική άκρα Δεξιά του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, η εν τη γενέσει της άλλη Δεξιά, άλλη λαϊκίστικη δεξιά, όπως θέλετε πέστε τη, αντιμνημονιακή από αυτούς που διεγράφησαν από τη Νέα Δημοκρατία. Η πάλι εν τη γενέσει της, κομματική εννοώ, λαϊκίστικη Κεντροαριστερά, εκείνων που διεγράφησαν από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολλών που παραμένουν σε αυτό.

Επτά κόμματα θα συναγωνίζονται σύντομα ίσως σε καταστρεπτικές για το μέλλον της Ελλάδας επιλογές και δίπλα σε αυτά ένας εσμός σωτήρων, που εκμεταλλεύονται τη δίκαιη οργή του λαού. Μερικοί μάλιστα δε διστάζουν να μας υποδεικνύουν ως αμόλυντοι κριτές αλλά και πατριώτες ex machina που θα μας σώσουν, όταν ξεχνούν ότι είναι πρόσωπα που είχαν και τη δική τους προσωπική ιστορία.

Τα δε λεγόμενα «μεγάλα κόμματα» έχουν συρρικνωθεί. Θεωρητικώς υποτίθεται ότι εργάζονται και υπάρχουν και κάποιοι για να είμαστε ειλικρινείς και αποτελεσματικά για τη σωτηρία της χώρας, για να παραμείνουμε στο ευρώ και να συνεχίσουμε να έχουμε ευρωπαϊκή προοπτική. Πόση εμπιστοσύνη όμως εμπνέουν, ότι μπορούμε να το κάνουμε αυτό όταν φθάσαμε ως εδώ με τη δική τους πολιτική; Όταν τα κόμματα αυτά ήταν εκείνα που δεν τόλμησαν να κάνουν δυο ολόκληρα χρόνια τώρα, ούτε μια ουσιαστική διαρθρωτική αλλαγή;

Φίλες και φίλοι, το ΠΑΣΟΚ διχασμένο, αδύναμο, κυρίως χωρίς ταυτότητα και προσανατολισμό, μπαίνει σήμερα σε μια δύσκολη φάση. Η αλλαγή ηγεσίας, όσο και αν είναι αυτονόητη στις συνθήκες ρευστότητας και αποδόμησης που γίνεται, δε θα είναι εύκολη.

Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε δυο χρόνια χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχους. Αναξιόπιστο και αλλοπρόσαλλο, συρόταν από τα γεγονότα οδηγώντας το λαό και τον τόπο σ’ ένα διαρκή εφιάλτη. Η πολιτική είχε κόστος για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και γι’ αυτό δε μπορεί να παραγραφεί με μια αλλαγή ηγεσίας ή με την ανακύκλωση των ίδιων προσώπων που κυβέρνησαν δυο χρόνια τώρα.

Είναι σαφές ότι κλείνει ένας ιστορικός κύκλος για το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα αυτοδύναμης εξουσίας. Όπως έκλεισε και για τη Νέα Δημοκρατία με τις παλινωδίες τις οποίες ακολούθησε.

Πιστεύω ότι πολλοί σώφρονες Έλληνες, έστω και εξ ανάγκης, είδαν τη στροφή του κ. Σαμαρά προς μια πολιτική πιο υπεύθυνη και πιο ευρωπαϊκή, ως μονόδρομο. Εμένα, και το λέω ευθέως, μ’ ενδιαφέρει η πατρίδα μου. Όταν κάνω πολιτική δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να συντηρεί καμιά προσωπική πικρία. Αλλά αναρωτιέμαι, πόσο μπορεί αυτή η στροφή να είναι ειλικρινής; Τι αποτελέσματα είχε η πολιτική των 2,5 τελευταίων ετών του κ. Σαμαρά; Και αυτά τ’ αποτελέσματα είναι αναστρέψιμα; Φοβάμαι πως όχι.

Όπως σας ανέφερα και πριν, 7 κόμματα διαγωνίζονται ήδη ποιος θα προσφέρει την πιο σύντομη οδό προς την καταστροφή. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η αλήθεια είναι ότι τ’ αποτελέσματα της πολιτικής του κ. Σαμαρά υπήρξαν καταστρεπτικά. Θα εμποδίσουν τη χώρα να κυβερνηθεί, ακόμα και αν στις εκλογές έρθει πρώτη δύναμη η Νέα Δημοκρατία, διότι φυσικά η αυτοδυναμία δεν είναι εφικτή.

Αντί ν’ αντιμετωπίσει υπεύθυνα την κρίση ως αξιωματική αντιπολίτευση και ν’ αναγκάσει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να φερθεί με σοβαρότητα, ν’ αποφύγει την αλύπητη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων και να κάνει διαρθρωτικές αλλαγές, αντί να στέλνει διαρκώς λυπητερές, ο κ. Σαμαράς αναλώθηκε στα διάφορα αλήστου μνήμης Ζάππεια.

Τη δε κριτική κατά της έξαλλης Αριστεράς, πολύ αργά τη θυμήθηκε. Σε μια χώρα που βράζει από οργή, φοβάμαι ότι η στροφή αυτή προς τα άκρα πολλών απελπισμένων και απογοητευμένων συμπολιτών μας, δεν είναι ούτε ανεξήγητη ούτε φοβάμαι πως θα είναι απόλυτα προσωρινή.

Ευτυχώς που οι άνθρωποι αυτοί σε μεγάλο ποσοστό δεν έχουν απορροφηθεί ούτε ιδεολογικά ούτε προγραμματικά από το χώρο που ψηφίζουν παρορμητικά. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, πάνω από 40% των οπαδών του Κομμουνιστικού Κόμματος και πάνω από 60% των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πείθονται να στραφούν ούτε κατά της Ευρώπης ούτε κατά του Ευρώ ούτε υπέρ της δραχμής.

Ο κ. Σαμαράς πρώτα διέγραψε την ομιλούσα, αλλά και τη φιλελεύθερη παράδοση της Νέας Δημοκρατίας γενικά. Στη συνέχεια, επί ποινή διαγραφής, έστελνε τους διαφόρους Βουλευτές και τα λοιπά στελέχη να λένε τα περί των δύο θαυματουργών Ζαππείων και τα διάφορα δήθεν αντιμνημονιακά. Αποκορύφωμα: Οι περιφερειακές εκλογές, αν θυμάστε.

Τέλος, ανάγκα και Θεοί πείθονται, έκανε τη γνωστή στροφή και με τη φόρα που το όχημα της Νέας Δημοκρατίας είχε πάρει δυο ολόκληρα χρόνια, καθώς άνοιξε και η δεξιά πόρτα από τον απότομο ελιγμό, βρέθηκαν και οι υπόλοιποι εκτός σχήματος. Και έτσι, ο πάγιος στόχος της Νέας Δημοκρατίας από το ’74, η πολιτική ενός Κωνσταντίνου Καραμανλή και ενός Κώστα Μητσοτάκη, η αμφίπλευρη διεύρυνση δηλαδή, επί Σαμαρά κατέληξε σε αμφίπλευρο ακρωτηριασμό.

Σύμμαχοι, δε χαίρομαι που τα λέω αυτά, αλλά σ’ ένα πολιτικό σκηνικό με δυο ανυπόληπτους δήθεν μεγάλους και ένα πλήθος μικρών που στην καλύτερη περίπτωση εμφανίζονται ανεύθυνοι, μόνο η Δημοκρατική Συμμαχία εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικά του κόμματος που έχει αυτή την τραγική στιγμή ανάγκη η Ελλάδα.

Το κόμμα μας, απόλυτα δημοκρατικό, γεννήθηκε και εξελίχθηκε δίνοντας καίριο ρόλο στα στελέχη του και τη βάση του. Προσυνέδρια, ένα εκπληκτικό συνέδριο, ιδεολογική και προγραμματική υπεύθυνη δουλειά, χαρακτήρισαν από την πρώτη στιγμή τη Συμμαχία.

Είχαμε το θάρρος αγαπητοί σύμμαχοι, την πιο δύσκολη για την Ελλάδα στιγμή να πάμε κόντρα στο ρεύμα, να πείσουμε, να στηρίξουμε, να δουλέψουμε σκληρά. Καταθέσαμε θέσεις και τώρα μας ακολουθούν οι υπόλοιποι. Θέσεις και προτάσεις αποτελεσματικές, υγιώς καινοτόμες, προτάσεις που απαντούν σε όλα τα μείζονα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας.

Προτάσεις για τη δανειακή σύμβαση, για τα επιτόκια, για τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Προτάσεις για την απελευθέρωση της οικονομίας, για την ενθάρρυνση της δημιουργίας, για μια παραγωγική και επενδυτική έκρηξη που μόνο αυτή θα βάλει τέλος στο φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων και των δυσβάσταχτων χρεών, αλλά κυρίως θα δημιουργήσει δουλειές, δουλειές για τους νέους ανθρώπους μας που σα μάνα δεν αντέχω να σκέφτομαι ότι τους σπουδάσαμε για να φύγουν σήμερα μετανάστες στο εξωτερικό.

Κοινωνική ευαισθησία, με μέτρα κοστολογημένα που ακόμα και η τρόικα αναγκάστηκε να τα παραδεχθεί, ότι είναι αναγκαία και ότι είναι εφικτά. Ανακούφιση για τους ανέργους, για τις μονογονεϊκές οικογένειες, για όσους αδυνατούν ν’ αποπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο, για τις οικογένειες με ανάπηρα μέλη και ιδίως παιδιά.

Θυμηθείτε, ήταν πρώτη η Δημοκρατική Συμμαχία που μίλησε για την ανάγκη ρύθμισης των δανείων και αυτή η φωνή, αυτή η μοναδική φωνή κατάφερε να το φέρει το θέμα και να γίνει βασικό θέμα συζήτησης σήμερα μετά από την επανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών.

Μέτρα για τον περιορισμό της παράλυσης της δημόσιας και οικονομική ζωής από μικρές μειοψηφίες για τον έλεγχο της ασυδοσίας και των σκανδαλωδών οικονομικών παροχών όπως είχαν ορισμένα μεγάλα κεφάλαια και συνδικαλιστικά των ΔΕΚΟ.

Καθοριστική παρέμβαση για τα ελληνικά θέματα στην Ευρώπη, που μόνο εμείς ακόμα και σήμερα, έχουμε την αξιοπιστία να διαπραγματευόμαστε, να συζητάμε, να ζητούμε, με αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι φιλελεύθεροι να έχουν αποδεχθεί πλήρως τις προτάσεις μας και η προσπάθεια να συνεχίζεται όπως προχθές, με τον κ. Γιουνκέρ στο Λουξεμβούργο.

Τι να πρωτοθυμίσω; Τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού από 5,5 σε 3,5; Τις προτάσεις μας για το σχέδιο Μάρσαλ που όταν το πρωτοείπαμε, γίναμε και αντικείμενο σχολίων και σήμερα το λένε και το κυνηγάνε όλοι;

Την πρότασή  μας να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση το 95% της χρηματοδότησης του ΕΣΠΑ; Το πλήρες κοινωνικό πακέτο που προανέφερα; Τι να θυμηθώ; Να είστε περήφανοι αγαπητοί σύμμαχοι για τις απίστευτες πραγματικά επιτυχίες μας. Επιτυχίες, που προσπαθούν να τις καλύψουν αλλά εμείς ξέρουμε ποιος αγωνίστηκε και τι έκανε.

Για την Ελλάδα, για το λαό της, για την Ευρώπη. Τέλος βεβαίως η Συμμαχία ενόχλησε πολλούς. Διότι κάναμε μόνο μελετημένες, κοστολογημένες προτάσεις, χτυπήσαμε και κάναμε επίθεση στην καρδιά του συστήματος στην αδιαφάνεια και τη σπατάλη του κομματικού συνδικαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα που είναι η αιτία της κακοδαιμονίας αυτού του τόπου.

Εμείς αποκαλύψαμε πρώτοι τα περίφημα 34 εκατ. που είχε πάρει τότε η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ για να κάνει συνδικαλισμό ενάντια στην εργοδοσία, από την εργοδοσία. Εμείς φέραμε στη δημοσιότητα τα θαλασσοδάνεια των Κομμάτων τις μεγάλες κρατικές χρηματοδοτήσεις και ακόμη πιο απαράδεκτες υπέρμετρες δανειοδοτήσεις από κρατικές βεβαίως Τράπεζες των μεγάλων ιδίως Κομμάτων, την ίδια στιγμή που προχθές με σκανδαλώδη τροπολογία της νύχτας προσπάθησαν να ρυθμίσουν τα χρέη τους, τα χρέη τα δικά τους αφήνοντας βεβαίως αρρύθμιστα τα χρέη του απλού Έλληνα οικογενειάρχη.

Σύμμαχοι, οι αντίπαλοί μας βεβαίως δεν μένουν αδρανείς. Εγώ έχω μάθει από πολέμους, έχω ζήσει λάσπη, όταν ξεκίναγα τον αγώνα για την Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων μπήκε η λάσπη στον ανεμιστήρα. Όταν έκανα το Βουκουρέστι πολλοί με χαρακτήρισαν αμφισβητούμενου πατριωτισμού. Όταν έδινα τη μάχη για την εσωκομματική εκλογή της Νέας Δημοκρατίας, είχα κρεμαστεί στα μανταλάκια ως περίπου ως συνέταιρος της SIEMENS διότι είχα δεχτεί καφετιέρες για τα ΚΑΠΗ του Δήμου Αθηναίων.

Και σήμερα οι πραγματικοί υπαίτιοι αφού σπίλωσαν όσο σπίλωσαν κι εμένα προσωπικά, αφού σπίλωσαν ή προσπάθησαν να σπιλώσουν το Χρήστο Μαρκογιαννάκη διότι δεν ανήκε σε ένα ή σε άλλο μεγάλο Κόμμα, αφού κουκούλωσαν την όλη ιστορία, υπέγραψαν μεγαλοπρεπώς σε αγαστή συνεργασία ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία την ταφόπετρα της SIEMENS.

Η λάσπη και οι στημένες προσπάθειες συνεχίστηκαν. Το έκαναν και την προηγούμενη εβδομάδα και δεν ήταν τυχαία. Ήταν η εβδομάδα που υποχρεώθηκαν πλέον γιατί πλησιάζουμε στις εκλογές ακόμη και οι γκαλοπατζήδες που έχουν διαφορετικές πελατειακές σχέσεις, υποχρεώθηκαν να μας δώσουν ότι με και χωρίς αναγωγή μπαίνουμε στη Βουλή. Και τότε ω του θαύματος εφευρέθη το εκατομμύριο. Το οποίο 1 εκατομμύριο ήταν από ένα βουλευτή ο οποίος φοβήθηκε την κρίση, δεν εμπιστεύτηκε την οικονομία, τα έβγαλε έξω στο εξωτερικό για να τα σώσει. Ψάχναμε κι εμείς όλοι το εκατομμύριο, ψάχναμε το βουλευτή που δεν εμπιστεύτηκε την Ελλάδα, το αποτέλεσμα ήταν το χτύπημα αυτό να είναι για το δικό μου άνδρα.

Και μαζί με αυτό, δεν ήταν τυχαίο, διότι όλοι είπαν ότι ήταν όλα νόμιμα δεν υπήρχε θέμα νομιμότητας, δεν υπήρχε και θέμα ηθικής διότι ήταν καθαρά επιχειρηματική δράση από το εξωτερικό για το εξωτερικό, αλλά υπήρξε πολιτικό χτύπημα. Και υπήρξε πολιτικό χτύπημα διότι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα επί πάρα πολλά χρόνια έχει συκοφαντηθεί, κυνηγηθεί, τιμωρηθεί. Στην Ελλάδα αποκλείεται να είσαι επιχειρηματίας.

Και βεβαίως την ώρα που ένα Κόμμα έρχεται αξιόπιστα και καταθέτει προτάσεις για το μη προνομιούχο Έλληνα, την ώρα που αυτό το Κόμμα για πρώτη φορά μιλάει για ρυθμίσεις των δανείων, την ώρα που αυτό το Κόμμα θίγει συμφέροντα, προσπαθούν να του κολλήσουν την ετικέτα της μειωμένου δικαιώματος «να ομιλεί», όπως θα έλεγε ο μακαρίτης Κουτσόγιωργας.

Φίλες και φίλοι και από αυτή την Κεντρική Επιτροπή λέω σε όλους: ψάξτε όσο θέλετε, με ψάξατε το ’80, με ψάξατε το ’90, με ψάξατε το 2000, καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Εάν όμως νομίζετε ότι θα μου κλείσετε το στόμα, κάνετε λάθος. Θα είμαι εδώ όρθια, μπορεί να στενοχωρήθηκα, μπορεί να πληγώθηκα, αλλά έχω τη δύναμη που μου δίνετε εσείς και θα πολεμήσω και θα νικήσω.

Σας ευχαριστώ φίλες και φίλοι και να ξέρετε ότι όταν ένας άνθρωπος έχει τη συνείδησή του ήσυχη, έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα γιατί δεν είναι υποτακτικός κανενός. Και εγώ πράγματι ναι, είμαι γυναίκα αλλά δεν είμαι υποτακτικός κανενός. Δεν έχω σκύψει ποτέ το κεφάλι μου και δεν θα το κάνω και σε κανέναν. Και ας πολεμάει το σύστημα όσο θέλει.

Αυτές οι δέκα – δώδεκα εβδομάδες που θα έχουμε μετά την ολοκλήρωση της δανειακής σύμβασης βεβαίως θα μας οδηγήσουν σε εκλογές. Σε εκλογές υπό δύσκολες συνθήκες, η πραγματικότητα είναι ότι το ’50 δεν είχα γεννηθεί αλλά τουλάχιστον στη μεταπολίτευση τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουμε σήμερα δεν τις έχουμε ποτέ αντιμετωπίσει ξανά.

Ο ελληνικός λαός θα ψηφίσει όπως σας είπα και πριν οργισμένος, θυμωμένος, θέλοντας να τιμωρήσει και με τελείως διαφορετικά κριτήρια από αυτά που υπήρχαν. Στη μεταπολίτευση η διαχωριστική γραμμή όπως την ξέραμε ήταν μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς. Σήμερα αυτή η διαχωριστή γραμμή δεν υπάρχει πλέον.

Υπάρχει όμως μια καινούργια λανθάνουσα χωρίς να την έχουμε πλήρως ομολογήσει διαχωριστική γραμμή. Μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν σε μια δυνατή Ελλάδα, που πιστεύουν σε μια παραγωγική Ελλάδα, που πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει δυνάμεις κυρίως ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον πυρήνα του ευρώ και ανάμεσα στους άλλους οι οποίοι με θολές, λαϊκίστικες, δημαγωγικές προσεγγίσεις προσπαθούν να πουν ακόμη και σήμερα ότι υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τη δανειοδότηση της Ελλάδας, ότι μπορούμε να ψηφίζουμε κατά της δανειοδότησης αλλά μετά να λέμε ότι «Τι να κάνουμε; Τώρα είναι νόμος του κράτους και θα το αποδεχτούμε», οι οποίοι δεν έχουν καθαρή θέση, δεν έχουν καθαρό όραμα, δεν έχουν κυρίως σχέδιο.

Αυτή θα είναι η διαχωριστική γραμμή φίλες και φίλοι. Επειδή δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτοδύναμη Κυβέρνηση δεν θα υπάρξει καμία, διότι ο ελληνικός λαός έχει προ πολλού εκφραστεί, θα υπάρξουν Κυβερνήσεις συνεργασίας.

Τι Κυβερνήσεις συνεργασίας όμως; Κυβερνήσεις συνεργασίας πάνω σε συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο. Όχι Κυβερνήσεις συνεργασίας εξ ανάγκης, όπως αυτές που υπάρχουν σήμερα. Κυβέρνηση συνεργασίας πάνω σε συμφωνία υλοποίησης συγκεκριμένου προγράμματος.

Εδώ λοιπόν εγώ θα σας πω ποια είναι η θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας για το θέμα αυτό. Εμείς που είμαστε το μόνο Κόμμα, εκτός από τα δυο παλιά μεγάλα, το οποίο ευθαρσώς πήρε την πολιτική του ευθύνη ανέλαβε ευθύνες που δεν του ανήκαν, διότι θεωρεί ότι τώρα είναι η ώρα της καθαρής κουβέντας του καθαρού λόγου για να μπορέσουμε να χτίσουμε την Ελλάδα του αύριο.

Εμείς για να συμμετέχουμε στο οποιοδήποτε αυριανό κυβερνητικό σχήμα ή εν πάση περιπτώσει μετά τις εκλογές να υποστηρίξουμε συγκεκριμένες θέσεις, βάση – όρος για μας είναι ορισμένα θέματα:

Η δραστική μείωση της φορολογίας συντελεστών μέσα από ένα ευέλικτο και σταθερό φορολογικό σύστημα.

Οι βαθιές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και το κράτος. Εκεί είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος, η κατάργηση της ασυλίας, η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, ένα νέο κράτος λειτουργικό, κοινωνικό, διαφανές.

Η διασφάλιση της θέσης της Ελλάδας και του ρόλου της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Η προώθηση των μεγάλων αποκρατικοποιήσεων και η διάθεση του 25% τουλάχιστον των εσόδων στη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων στην ανάπτυξη, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Ευέλικτες και αποτελεσματικές πολιτικές για την κοινωνική προστασία, τις πολιτικές που προτείναμε για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε αυτό το δείκτη κοινωνικής ασφάλειας που περισσότερο παρά ποτέ το έχει ανάγκη σήμερα η χώρα.

Το θέμα  της Αθήνας. Η Αθήνα μας φίλες και φίλοι δικαιούται να ζήσει και δεν δέχομαι να παρακολουθώ την κατάσταση που υπάρχει σήμερα και την πόλη των ονείρων μας να μεταβάλλεται σε γκέτο. Προχθές στον Λουξεμβούργιο Υπουργό Εξωτερικών μία κουβέντα του είπα: έχετε υποχρέωση ως Ευρωπαίοι να μας στηρίξετε αποτελεσματικά, οικονομικά έτσι ώστε να υπάρχει ο άμεσος επαναπατρισμός των λαθραίων μεταναστών στη χώρα μου.

Φίλες και φίλοι το παλιό πολιτικό σύστημα πεθαίνει. Είναι βέβαιο ότι γεννιέται κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Και επειδή ο λαός σε αυτές τις εκλογές αυτό που θα απαιτήσει από όλους μας είναι καθαρό, ουσιαστικό, ειλικρινή κα προγραμματικό λόγο, καλώ όλα τα Κόμματα από σήμερα να βγουν και να πουν στο λαό τι πρόγραμμα θέλουν να κάνουν, πως θέλουν να το υλοποιήσουν, που θα βρουν τα λεφτά και κυρίως με ποιο και με τι όρους θέλουν να συνεργαστούν.

Διότι αν θέλουν πραγματική συνεργασία ο λαός δικαιούται να ξέρει από πριν τους όρους με τους οποίους θα συνεργαστούν και να μην κρύβονται ως γνήσιοι στρουθοκάμηλοι το κεφάλι τους μέσα στην άμμο, πίσω από δήθεν λογικές αυτοδυναμίας, που όλος ο λαός ξέρει ότι έχουν πάψει να υπάρχουν εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Φίλες και φίλοι σε αυτό τον ωραίο αγώνα η Δημοκρατική Συμμαχία θα συμμετέχει αυτόνομη, δυναμικά, σίγουρη για τον εαυτό της. Θα συμμετέχουμε με τις δικές μας δυνάμεις διότι αν χρειάζεται κάτι αυτός ο τόπος, χρειάζεται ενίσχυση του ευρωπαϊκού μετώπου και το Κόμμα που μπορεί να το κάνει αυτό με συνέπεια, με αξιοπιστία, με δυναμική, με νέα στελέχη, με καθαρούς ανθρώπους, με ανθρώπους που δεν απεμπόλησαν το δικαίωμά τους να ονειρεύονται μια καλύτερη και ωραιότερη Ελλάδα, εμείς σε αυτή την επόμενη Βουλή είμαστε περισσότερο αναγκαίοι από οποιοδήποτε άλλον.

Ελάτε, θα δώσουμε μια μάχη δυνατή, μια μάχη γερή και η δικαίωση είναι κοντά. Να ‘στε καλά.»

Αθήνα, 11 Μαρτίου 2012

Δελτίο Τύπου Δημοκρατικής Συμμαχίας